Książkogród

"Książkogród"

Dawno, dawno temu żyła sobie piękna dziewczynka, która miała na imię Wiktoria. Miała piękne, błękitne jak morze oczy oraz długie do pasa włosy, koloru brązowego. Rodzina jej była uboga, ale niczego im nigdy nie brakowało. Byli dla siebie życzliwi, kochali się, panowała u nich zawsze rodzinna atmosfera. Od zawsze najlepszą przyjaciółką była jej babcia Elżbieta, która mieszkała wraz z nimi. Dziewczynka ufała jej na tyle, że mówiła jej o wszystkim… o swoich sekretach, kłopotach, kłótniach. W trudnych sytuacjach zawsze sobie pomagały.

Miejscowość w której mieszkali nazywała się Sarniecka Leśnina. Było to niewielkie miasteczko otoczone lasem. Wszyscy się w nim znali i przyjaźnili, nikt nigdy nie był dla siebie wrogiem. Wiktoria często chodziła do lasu, ponieważ kochała przyrodę i zwierzęta. Uwielbiała słuchać śpiewu ptaków.

Wraz z rozpoczęciem pierwszej klasy szkoły podstawowej, wprowadziła się do domu obok nowa rodzina. Mieli córkę o imieniu Julia, będącą w wieku Wiktorii oraz syna, który miał roczek. Dziewczynka nie była tak piękna jak Wiktoria. Miała krótkie, zniszczone włosy i nosiła okulary. Była za to bardzo mądra i dziewczynki szybko się zaprzyjaźniły. Właśnie w szkole Wiktoria zaczęła pasjonować się książkami, co odegrało bardzo ważną rolę w jej życiu. Często po lekcjach chodziła do biblioteki, gdzie mogła poznawać nowe powieści.

Pewnego dnia dziewczynka poszła do lasu, aby poobserwować ptaki i drzewa. Po dwudziestu minutach przyleciał do niej wróbelek i usiadł jej na ramieniu. Po chwili przyleciał drugi, po czym razem złapały ją za bluzkę i pociągnęły do przodu, jakby chciały ją gdzieś zaprowadzić. Dziewczynka posłusznie poszła za nimi. Dotarła do wielkiego muru, pośrodku którego było przejście na drugą stronę. Przeszła i zastała tam wróżki, które trzymały w dłoniach wielką księgę. Powiedziały jej, że  właśnie w tej książce jest hasło do cudownej krainy. Dziewczynka wzięła księgę i pobiegła prosto do domu, by ją przeczytać.

Całą noc spędziła na szukaniu hasła, przez co w szkole cały dzień była niewyspana. Jednak była zbyt podekscytowana tym, że zna już odpowiedź i że wejdzie do krainy. Od razu po szkole pobiegła do wróżek, a one wpuściły ją przez drugie wejście. Przeszła przez nie i zastała tam cudowną krainę, w której było mnóstwo książek. Pośrodku rosło wielkie drzewo, które zamiast liści miało książki, a pod nim było miejsce do siedzenia specjalnie dla niej. Wróżki przynosiły Wiktorii każdą książkę, którą tylko sobie zażyczyła.

Była zafascynowana tym miejscem. Gdy tylko wróciła do domu, opowiedziała wszystko swojej babci. Babcia wysłuchała wnuczki i przyznała się, że to ona stworzyła tę krainę. Dostała kiedyś moc od złotej rybki do stworzenia rzeczy lub miejsca, więc wykorzystała to i przygotowała prezent dla wnuczki.

Dziewczynka chodziła tam codziennie po szkole. Nazwała to miejsce Książkogród. Nie chciała nikomu o nim mówić, ponieważ chciała mieć miejsce, w którym mogła odpocząć od problemów i się zrelaksować. Jednakże pewnego dnia, gdy szła do Książkogrodu jej przyjaciółka Julia poszła za nią, ponieważ czuła, że Wiktoria coś przed nią ukrywa. Weszła do środka, a gdy wróżki zapytały ją o hasło odpowiedziała prawidłowo, ponieważ podsłuchała wcześniej, jak Wiktoria je wypowiada. Była podekscytowana cudowną krainą oraz zazdrosna o  miejsce, ponieważ też chciała mieć takie. Równocześnie była zdenerwowana, że jej najlepsza przyjaciółka nie powiedziała jej o nim. Chcąc się na niej zemścić, chciała zmienić hasło do krainy, jednak wróżki nie pozwoliły na to. Zdenerwowała się  i najgłośniej jak tylko mogła - krzyknęła. Wiktoria, która w tym samym czasie szła lasem, usłyszała krzyk i pobiegła w jego stronę. Zauważyła Julię płaczącą przy wejściu do Książkogrodu. Była bardzo zaskoczona, że ktokolwiek oprócz niej wie o jego istnieniu. Julia powiedziała jej, całą prawdę i prosiła o wybaczenie. Wiktoria była bardzo mądra i dobra, więc wybaczyła przyjaciółce i zgodziła się, aby Julia chodziła z nią do Książkogrodu.

Prawdziwa przyjaźń zwyciężyła, a przyjaciółki żyły długo i szczęśliwie.

                                                                                                                                                       JULIA DWÓRZNIK KL. IV